Welkom lieve Fredje,
Mijn naam is Jacobine en op de de foto knuffel ik mijn kersverse hulphond (in opleiding) Fredje.
Op donderdag 3 november 2022 was het dan eindelijk zover en mocht ik en mijn gezin Fredje bij ons thuis verwelkomen.
Hij werd gebracht door Richard en Wendy en ze hadden zelfs kadootjes meegenomen (lekkers voor Fred, hondenshampoo en een ontzettend leuke Fredje-verjaardagskalender).
We hebben er echt een feestje van gemaakt.
Ik ben zo ontzettend blij en dankbaar dat hij in mijn leven is gekomen.
Met mijn complexe PTSS kan ik al jaren nauwelijks meer functioneren en zijn de dagen erg ingewikkeld.
Niet alleen voor mij maar ook voor mijn partner en kinderen.
Als medicatie en therapieën niet of nauwelijks werken zink je steeds verder weg maar toch ga je proberen te kijken naar andere opties.
Een hulphond was al een paar keer in mijn gedachte opgekomen maar heb daar toen niks mee gedaan (het was namelijk al bekend dat zoiets niet vergoed zou worden en dat het haast onmogelijk was om er voor in aanmerking te komen. Dus uit zelfbescherming uit mijn hoofd gezet) tot iemand mij wees op de de site van Assistentiehond-Gelderland.
Na het lezen van hun verhaal, visie en doel heb ik contact gezocht met Richard.
Dit was in september 2021 en een paar weken later is Richard al geweest voor een kennismakingsgesprek.
Hij had toen zijn hond Ace bij zich.
En wat ik merkte, tijdens ons gesprek, hoe Ace op mij reageerde en handelde en dit verbaasde mij.
Als de spanning/emotie te hoog werd bij mij reageerde hij meteen door strak tegen mij aan te komen zitten en mij zachtjes te likken.
Wat een openbaring maar ook confronterend.
Na dit gesprek en deze ervaring alles eerst maar eens laten bezinken, thuis overleggen en de nodige mogelijkheden uitzoeken.
De twijfel sloeg weer toe, we hebben al twee honden en zo'n hulphond (incl training) kost heel veel geld en tijd enz enz.
Toen besloten om het toch maar niet te doen.
Maar het bleef maar knagen in mijn achterhoofd.
Er waren zoveel momenten dat ik dacht "oh had ik nu maar een hulphond aan mijn zijde staan".
Toen toch maar weer de stoute schoenen aangetrokken en Richard weer gebeld om te zeggen dat ik toch wel belangstelling had.
Maar tot mijn verdriet waren er, voorlopig, geen pups beschikbaar en ook geen trainer.
Maar zei Richard, we hebben zelf net een pup aangeschaft om deze op te leiden tot hulphond en hij heet Fredje, zou dit niks voor jou zijn?
Het zou dan nog wel een poosje duren voor hij geplaatst zou kunnen worden want ze wilden hem al een goede basis geven. En er moest natuurlijk ook wel een klik zijn tussen Fred en mij.
Fredje had pas net het nest verlaten en woonde bij trainster Wendy en zij zou hem gaan opleiden tot hulphond. In september heb ik Fred (en Wendy) een paar keer bij mij thuis ontmoet en hebben we uitgebreid kennis kunnen maken. Fredje reageerde meteen op mij en er was meteen een klik.
In oktober kreeg ik van Richard en Wendy het geweldige nieuws dat Fredje bij mij mocht komen.
Dit zou dan al in november kunnen, wel iets eerder dan ze eigenlijk in gedachte hadden maar ik had aangegeven dat ik aan het trainingstraject ook zelf graag zou willen mee werken. Een doel waar ik ook zo naar uitkeek.
En nu is hij er en wat doet hij het al goed.
Hij weet al hoe hij in moet grijpen bij een herbeleving (als een bommetje bovenop mij springen en zachtjes op mijn hand knabbelen tot ik wakker ben en daarna rustig op mij blijven liggen tot ik weer helemaal bij ben).
En hij blijft al trouw in mijn buurt waar ik ook ga.
Tuurlijk is het een 7 maanden jonge puber die snel is afgeleid maar die verbintenis is er en gaan we de komende jaren uitbreiden. Je kunt merken dat Fredje al een flink stuk opleiding heeft gehad en mbv. Wendy gaan we verder trainen (gericht op mij en mijn behoeftes), want we moeten allebei nog een boel leren.
Fredje kan mijn leven een stuk aangenamer maken en helpen om mijn trauma's beheersbaarder te krijgen.
Fredje zal mij helpen in moeilijke situaties, bijvoorbeeld door mij te laten zitten of liggen voordat ik flauwval of door mij af te leiden of juist erbij proberen te houden bij dissociaties.
Ik hoop en verwacht dat ik door Fredje een gevoel van veiligheid krijg en daardoor mijn kleine leefwereld weer wat durf uit te breiden.
Door Fredje krijg ik weer een leefbaarder leven.
Lieve Richard en Wendy, bedankt voor jullie vertrouwen, inzet, steun, hulp en luisterend oor.
Ik ben jullie enorm dankbaar dat jullie het mogelijk hebben gemaakt dat Fredje nu mijn gouden hulphondje is, mijn lichtpuntje wat ik zo hard nodig had.
En natuurlijk gaan we ook dollen met Fred. Hij mag volop hond zijn.
Lieve groeten Jacobine en een poot en lebber van Fredje.
Reactie plaatsen
Reacties